Supermarine Walrus

Niet te verwarren met de Westland Walrus, een Brits verkenningsvliegtuig uit 1921.
Supermarine Walrus
Supermarine Walrus, 1935
Algemeen
Fabrikant Vlag van Verenigd Koninkrijk Supermarine Aviation Works
Rol Amfibische verkennings- en patrouillevliegboot
Status
Eerste vlucht 21 juni 1933
Aantal gebouwd 740
Gebruik Royal Air Force (RAF)
Fleet Air Arm (FAA)
Royal Australian Air Force (RAAF)
Royal New Zealand Air Force (RNZAF)
Portaal  Portaalicoon   Luchtvaart
Seagull Mk.V op HMAS Australia
Een vroege Supermarine Walrus I K5783, uit de eerste productieserie, kort voor de Tweede Wereldoorlog. Dit toestel is boordviegtuig geweest van de Nieuw-Zeelandse kruisers HMNZS Achilles en HMNZS Leander.
Een Walrus taxiënd op zee
Een Walrus wordt door een ’Indische tractor’ in positie gesleept op een Fleet Air Arm basis in India (ca. juni 1944).
Een Walrus wordt gelanceerd vanaf de katapult van de HMS Bermuda (1943)
Een Walrus landt op een vliegdekschip van de Royal Navy in de Indische Oceaan, na onder vuur een vlieger gered te hebben die was neergeschoten bij het aanvallen van Japanse posities op de Nicobaren.
Luchtfoto van oesterbedden bij Narooma (Nieuw-Zuid-Wales, genomen vanuit RAAF Seagull V A2-9 (1939)
Supermarine Walrus van een trainingssquadron van de RNZAF (1944/45)
Walrus van de Argentijnse Marine aan boord van de kruiser "La Argentina" (San Francisco, 1940)
RAAF Seagull V A2-4 in het Royal Air Force Museum in Londen (2007)
Walrus HD874 in het RAAF Museum in Melbourne (2010)
Walrus L2301 in het Fleet Air Arm Museum in Yeovil (2011)

De Supermarine Walrus is een eenmotorige amfibische vliegboot vervaardigd door het Britse Supermarine Aviation Works. Het werd ontworpen door R.J. Mitchell, die ook de Supermarine Spitfire ontwierp. De Walrus was een van de langzaamste en lompst ogende vliegtuigen van de Tweede Wereldoorlog, maar het is ook een veelzijdig vliegtuig dat zo'n 30 jaar in gebruik is geweest.[1][noot 1]

De Walrus vloog voor het eerst in 1933. Hij had dezelfde algemene configuratie als zijn voorganger, de Supermarine Seagull en de meeste andere door Mitchell ontworpen Supermarine vliegboten. De Walrus was ontworpen om te dienen als een vlootspotter die gelanceerd kon worden met een katapult op kruisers of slagschepen, maar werd ook veel gebruikt in andere rollen, met name als maritiem patrouillevliegtuig en als reddingsvliegtuig voor neergestorte vliegtuigbemanning. Hoewel het toestel de elegante lijnen ontbeerde die andere ontwerpen van Mitchell kenmerkten, zoals de Spitfire en de S.5, beschikte de Walrus over tal van innovaties voor de periode. Het was het eerste Britse vliegtuig met een volledig metalen romp, een volledig intrekbaar landingsgestel en een volledig gesloten cockpit. Het toestel werd door de bemanning "Shagbat"[noot 2] genoemd, en soms ook "Steam-pigeon" (Stoomduif), vanwege de stoom die ontstond als er water op de hete motor kwam. De Walrus werd bij de Australische marine "Pusser’s Duck" ("Duweend") genoemd.[3]
De naam van het toestel komt van de robbensoort Walrus (Odobenus rosmarus).

  1. a b (en) Whyte, Andrew C., HMS Howe and the Walrus at Riverside Museum (2018)
  2. (en) Brown, David (1972). Profile Publications No. 224: Supermarine Walrus I & Seagull V Variants. Profile Publications Ltd., Windsor. Geraadpleegd op 19 januari 2022 ""Shagbat": a humourous but undignified naval epithet bestowed on the feathered variety of sea-gull. (nl.: ‘’Shagbat: een humoristische maar onwaardige benaming van zeelui voor de (gevederde) zeemeeuw (‘gevederd’ omdat hier de vogel bedoeld wordt, en niet de Supermarine Seagull))"
  3. (en) Royal Australian Navy, Supermarine Seagull V (Walrus)


Citefout: Er bestaat een label <ref> voor de groep "noot", maar er is geen bijbehorend label <references group="noot"/> aangetroffen


© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search